Türkiye’deki seçimler, Trump’ın 2024’te neden kazanabileceğini gösteriyor

Sivil özgürlüklerin içini boşaltmak için bazıları gerçeğe, bazıları ise tamamen fanteziye dayanan bir dizi göstermelik dava kullandı. Tahminen 50.000 kişinin hayatını kaybettiği ve iki katı kadar kişinin yaralandığı Şubat depremleri, hükümet tarafından kötü bir şekilde ele alındı ​​ve iyi inşa edilmiş binalardan çok himaye ağlarına önem veren bir sistemin yolsuzluğunu ortaya çıkardı.

Normal siyasi beklentiler altında Erdoğan’ın siyasi bedelini ezici bir seçim yenilgisiyle ödemesi gerekirdi. Sadece hayatta kalmakla kalmadı, depremlerden en çok etkilenen ve depremlerden sonra en çok ihmal edilen bazı kasabalarda oy payını artırdı.

Alıntılanan bir sakini “Onu seviyoruz” dedi. Ekonomist. “Ezan için, evimiz için, başörtümüz için.”

Bu son satır çok anlamlı ve bunun tek nedeni Erdoğan’ın başarısının sırrı olarak İslamcılığın önemini anlaması değil. Bu, James Carville’in dar görüşlü Amerikan sloganına bir sitemdir, “Bu ekonomi, aptal.” Aslında hayır: Aynı zamanda Tanrı, gelenek, değerler, kimlik, kültür ve bunlarla birlikte gelen kırgınlıklar. İnsanların maaş çeklerinden daha çok önemsediği şeyler olduğunu yalnızca çıplak laik bir hayal gücü fark edemez.

Bir de iktidar meselesi var. Klasik liberal siyasi gelenek, iktidar şüphesine dayanır. Liberal olmayan gelenek, onun yüceltilmesi üzerine kuruludur.

Erdoğan, Türk Everyman’ın kürsüsü olarak, 615 milyon ABD Dolarına (945 milyon ABD Doları) estetik açıdan grotesk, 1100 odalı bir başkanlık sarayı inşa etti. Destekçilerini rezil etmekten çok, onları memnun etmişe benziyor. Bunda bir savurganlık ve savurganlık alameti değil, insanın ve bağlandıkları, boyun eğdikleri hareketin önemini görürler.

Tüm bunlar, siyasi sinyallerin genellikle sol kulakların şifre çözme şöyle dursun duymakta güçlük çektiği frekanslarda iletildiğini hatırlatıyor.

Erdoğan’ın ülkesinin ekonomisini ve kurumlarını bu kadar baştan aşağı mahvettikten sonra nasıl yeniden seçilebileceğini merak etmek, Vladimir Putin’in Ukrayna yenilgisinin ardından hatırı sayılır bir iç desteği nasıl elinde tuttuğunu merak etmeye benziyor.

Belki de bazı kritik sıradan Rus kitlesinin istediği, en azından bilinçaltı bir düzeyde, kolay bir zafer değildir. Bu birleştirici bir sınav.

Bu da bizi Florida, Palm Beach’teki sarayında başka bir sözde diktatöre getiriyor. Kasım ayında, yazdığım gibi, Donald Trump’ın “nihayet bitirdiğinden” emindim.

Yükleniyor

Bir kez daha Senato’yu Cumhuriyetçilere mal ettikten sonra, en kölesi takipçileri dışında herhangi biri onu desteklemeye nasıl devam edebilirdi? Kaybetmenin bu son kanıtı, “çok fazla kazanma” sözü verilen adanmışlar için bardağı taşıran son damla olmaz mıydı?

aptal ben Trump hareketi kazanma olasılığı üzerine inşa edilmedi. Bir aidiyet duygusu üzerine inşa edilmiştir: duyulma ve görülme; sizi hor gördüğünü hissettiğiniz ve karşılığında sizin de hor gördüğünüz kişilerin yanında bir diken olmak; temsil uğruna teslim olma. Geri kalan her şey – zafer ya da yenilgi, refah ya da sefalet – ayrıntılardır.