McGlynn, geçmişin bu polisliğini sadece propaganda veya beyin yıkama olarak görmemenin bir hata olduğunu savunuyor. Rejimin, bugünü çerçevelemek için rahat alanlar yaratan “bilişsel filtreler geliştirmek” için tarihi kullandığını savunuyor.
Ana temalar arasında, Ukrayna’nın her zaman Rusya’nın bir uzantısı olduğu, asla kendi başına bir ulus olmadığı ve Rus devletinin Rus halkını ülke sınırları dışında pusuda bekleyen kalıcı varoluşsal tehlikelerden korumada kilit bir rol oynadığı konusundaki ısrar yer alıyor.
Sonsuz savaş: İkinci Dünya Savaşı Kızıl Ordu üniforması giymiş Rus askerleri Moskova, Rusya’daki Kızıl Meydan’da yürüyor.Kredi: AP
Rus devleti, geçmişe ilişkin görüşünü dayatmak için ağır bir el kullandı, kendisiyle aynı fikirde olmayan pek çok kişiyi kovdu veya hapse attı. Ama McGlynn’in gösterdiği gibi Rusya’nın Savaşıen etkili yöntemler çok daha inceliklidir.
“Ajitainment” olarak tanımladığı şey [political agitation mixed with entertainment] televizyon haberlerinde ve sıkı bir şekilde kontrol edilen internette gerçek ile kurgu arasındaki çizgi bulanıklaşıyor.
Birçoğu devlet tarafından finanse edilen veya medya yıldızı Vladimir Solovyov ve eski kültür bakanı Vladimir Medinsky gibi etkili kişiler tarafından geliştirilen popüler edebiyat ve eğlenceli uzun metrajlı filmler, Rus kahramanlığı ve fedakarlığı gibi “doğru” tarihi temaları teşvik ediyor.
Birçok nesil, Batı’nın hainlik hikayeleri ve Rus Ortodoks Kilisesi’nden tarihsel olarak temellendirilmiş mesih anlatılarıyla dolu okul müfredatları aracılığıyla bu anlatıları içselleştirdi.
Tarih Rusya’ya bunu yaptırdı: Ukrayna’nın Borodyanka kentinde bir apartman sakini, çatışmalar sırasında bir apartmanda eşya arıyor.Kredi: AP
Bu çerçeve, sıradan Ruslarda yankılanıyor, çünkü kısmen, bugünü ve geleceği çok belirsiz olan bir halka kahramanca bir geçmiş sunuyor.
Aynı zamanda, Rusya’nın sayısız eksikliği için düzgün ve derli toplu bir açıklama (yani, Batı’nın tutarlı düşmanlığı) sunuyor.
McGlynn’in işaret ettiği gibi Hafıza OluşturucularTarih, geçmişin sapkın bir görüşüne dayandığında, şimdiki zaman tepetaklak olur.
Bugün Ukrayna’da savaşan Rus “kahramanları”, geçmiş nesillerin kahramanlarının izinden gidiyor ve Rusya’yı – şanlı tarihi nedeniyle – doğuştan hakkı olan büyüklüğüne geri getiriyor.
Rusya Devlet Başkanı Vladimir Putin, Rusya’nın başkenti Moskova’daki “Vatan Savunucuları Günü” ulusal kutlamaları sırasında Alexander Garden’daki Meçhul Askerin Mezarı’na çelenk koyma törenine katıldı.Kredi: AP
Rusya, her şeye gücü yeten ve iflah olmaz Rus düşmanı Batı tarafından yönetilen Ukrayna Nazizminin Goliath’ıyla savaşan David olur. Tarih, Rusya’nın doğal küresel liderlik konumuna geri dönme yolundayken, Batı’nın nihai bir düşüş içinde olduğunu “kanıtlıyor”.
Rus askerleri saldırı ve toplu katliam ajanları değildir; daha ziyade, her yerde Rusları, onları CIA tarafından sağlanan biyolojik silahlarla öldürmeye niyetli soykırımcı bir Ukrayna rejiminden kahramanca savunuyorlar.
Mantıksız bir uç noktaya götürülen Rusya, Ukraynalıları Rus kardeşlerine karşı dönmeleri için kandırarak yozlaşmış Batılılardan kurtarıyor.
Bir çocuk ve Rus askerleri, geçen ay Kırım’ın Yalta kentinde, Kırım’ın Ukrayna’dan ilhakının dokuzuncu yıldönümünü anıyor.Kredi: AP
Dolayısıyla, McGlynn’in acıklı bir şekilde anlattığı Ukrayna’daki savaş, yalnızca Putin’in savaşı değil, “Rusya’nın savaşı”dır.
Rus halkı, uzun yıllar Rusya’yı incelediği ve orada yaşadığı sırada tanıdığı kişiler gibi, ya savaşı destekliyor ya da en azından onu destekleyen tarihsel gerekçelerle özdeşleşiyor. Ancak sonuçta, halkın desteği gerçekten önemli değil.
Demokratik olarak seçilmiş liderlerin savaşa sürükledikleri halkın desteğini aradığı Batı’nın aksine, Putin’in yalnızca ilgisizliğe veya siyasi tarafsızlığa ihtiyacı var.
Ortak bir olay anlatısıyla anlaşmaları, aktif desteklerinin yerini fazlasıyla alır.
Putin’in Rusya’sı gibi sıkı bir şekilde kontrol edilen bir diktatörlükte, bağımsız bir sivil toplumun alternatif bakış açıları sunma, vatandaşları özgürce tartışmaya dahil etme veya hükümetin mesajlarını değerlendirmek için kaynak arama olasılığı yoktur.
Sonuç, tartışma olarak tarih değil, performatif bir vatanseverlik eylemi ve bir komşuya karşı kışkırtılmamış bir savaşın silaha dönüştürülmüş gerekçesi olarak tarihtir.
Sanki McGlynn’in görüşünü kanıtlıyormuşçasına, Rus politikası için tarihsel temelli gerekçeler ve Batı’nın sözde komploları, Rusya’nın en son Ulusal Güvenlik Stratejisinin korkunç derecede açık kısımlarını oluşturuyor.
Onun anlayışlı ve yaratıcı analizi, sadece Ukrayna’nın kaderi üzerinde değil, aynı zamanda geçmişin farklı anılarının geleceği nasıl şekillendirmeye devam edeceği konusunda da uzun bir çatışma içinde olduğumuzu gösteriyor.
Kaynak : https://www.smh.com.au/world/europe/it-s-not-just-putin-what-we-get-wrong-about-russia-s-motivations-for-war-in-ukraine-20230613-p5dg1u.html?ref=rss&utm_medium=rss&utm_source=rss_world