Emmanuel Macron’un sıkı çalışması şimdi başlıyor

“Sevgili dostlar, bizler de dikkatli ve saygılı olmalıyız çünkü ülkemiz bölünmelerle dolu… bu yüzden güçlü olmalıyız. Yolda kimse kalmayacak” dedi.

Fransa, birçok batı demokrasisi gibi, popülist politikacılar tarafından kenarlardan serbest bırakılan yıkıcı sosyal güçlere tanık oluyor. Fay hatları – ekonomik, coğrafi ve kuşaksal – her zamankinden daha derine inen bir ulus.

Sosyal medya ve siyasi partilerin futbol takımları gibi benimsendiği ve tıpkı takım renkleri gibi politikalara sadakatin yemin ettiği parçalanmış bir medya pazarı tarafından turbo şarj ediliyorlar.

Le Pen, 2017’deki yenilgisinden bu yana, haklarından mahrum bırakılmış mavi yakalı işçileri ve başlarını suyun üstünde tutmak için mücadele eden genç aileleri aşırı sağdaki sert tabanına ekledi.

Ve Macron’un beş yıl önce verdiği söz – nefreti ve demagojiyi beslemek yerine insanları bir araya getirmek – hâlâ onun amacı olmalı. Sonuçta bu bir yolculuk değil, bir yolculuk.

Yükleniyor

2017’de Macron, şimdi La République En Marche adlı kendi partisini kurduktan sadece bir yıl sonra savaş sonrası kurulan siyasi partileri yıkarak 39 yaşında Fransa’nın Napolyon’dan bu yana en genç lideri olduğunda ülkeyi hayrete düşürdü.

Herhangi bir nesnel görüşe göre Fransa için iyi bir lider olmuştur. Büyük bir gündem aracılığıyla dönüşüm için yola çıktı. Yurtiçinde işgücü piyasasını elden geçirdi, işe alma ve işten çıkarmayı kolaylaştırdı ve bunu yaparak işsizlik 13 yılın en düşük seviyesine düştü – yüzde 10’dan yüzde 7,4’e. Orijinal manifestosunda belirlenen yüzde 7’lik iddialı hedeften sadece utangaç.

Ayrıca, politikacıların akrabalarını işe almasını veya istedikleri gibi nakit para harcamasını durdurduğu “siyasetin ahlaki hale getirilmesi” yasasıyla yolsuzluğu azalttığı da görülüyor.

Macron’un ilk dönemi, iki büyük dış kriz – pandemi ve Rusya’nın Ukrayna’yı işgali – türbülansa çarptı, ancak evde, Mayıs 1968’den bu yana en uzun Fransız grevi olan terör saldırıları ve politikalarına karşı sarı ceketli protestolarla boğuşmak zorunda kaldı.

Ve seçildiğinde, kişiliğinin tazeliği ve “yabancı” nitelikleri itiraz ederken, müesses nizam olarak görülen bu yarışmaya girdi. Radikal sol ve aşırı sağ ondan nefret ediyor. En katı destekçileri bile son beş yılın mükemmel olmadığını söylerdi.

Ekibi, sadece birkaç hafta önce seçmenlere Ukrayna ile meşgul olduğunu söylemek yerine yalnızca bir seçim mitingi düzenleme zahmetine girdiğinde kötü anketlerle sarsıldı.

Okullar, güvenlik, enerji ve savunmaya muazzam devlet harcamaları vaat ederek ve geçtiğimiz hafta iklim değişikliği konusunda harekete geçerek yeşil oylamaya başvurarak aylarını harcadı.

Ancak Macron’un sicili iklim kampanyacılarını pek heyecanlandırmıyor. En büyük avantajı, net sıfır hedeflerini kınayan ve rüzgar çiftliklerini dağıtma ve yeni rüzgar ve güneş enerjisine moratoryum koyma sözü veren sağcı bir milliyetçiye karşı koşmasıydı.

COP26’da ve bir dizi önemli zirvede iklim savaşçısı olarak yer alırken, birbirini takip eden değerlendirmeler Fransa’nın sera gazı emisyonlarını Paris iklim anlaşması kapsamındaki hedeflerini karşılayacak kadar hızlı azaltmadığını gösterdi.

Dünyanın çoğu gibi, Macron da rakibi tarafından büyük bir etkiyle silahlandırılan bir yaşam maliyeti kriziyle karşı karşıya. Önerdiği emeklilik reformları – emeklilik yaşını 65’e çıkarmak – titrek görünüyor ve savaş ve pandemi de dahil olmak üzere birçok bilinmeyen bilinmeyen var.

Macron’un zaferi, onu desteklemek olarak değil, teklif edilenlerin reddi olarak anlaşılmamalıdır.

Ve şimdi Avrupa’nın tartışmasız lideri olarak küresel sahnede, Rusya’nın saldırganlığına karşı birlik içinde kalmasını ve kendisini Putin’in petrol ve gazından mahrum bırakmasını sağlamak için çalışmaya başlaması gerekiyor.

Yurtiçinde de unutmamalıdır ki, er ya da geç, değişim sözü veren mantıklı insanlar bunu yerine getirmezse, o zaman eski muhafızı atıp her şeye yeniden başlama sözü veren herhangi bir yaşlı yılan yağı satıcısı ya da kadın için bir kenara atılacaktır. .