“O dolunayda yelken açmak çok güzeldi,” diye hatırladı. “Tekne hızlı hareket ediyordu. Açık bir geceydi. Rüzgarlar kuvvetliydi. Teknenin nasıl hareket ettiğine şaşırdım ve o ayın altında ve mükemmel yönde yelken açmak çok iyi hissettirdi. Karar vermek çok kolaydı. Yelken açmaya devam etmek istedim.”
Haziran 2020’de salgının başlangıcında Meksika’ya vardığında, başlangıçta Meksika’nın merkezinde yabancı turistler arasında popüler olan büyüleyici bir sömürge kasabası olan San Miguel de Allende’de yaşadı.
Orada, ara sıra karada uygun bir ev bulma çabalarına rağmen, önümüzdeki üç yıl boyunca sürekli arkadaşı olan siyah ve kahverengi bir sokak köpeği olan Bella ile tanıştı.
Shaddock ve Bella yolculuklarına birkaç hafta kala bir fırtına her şeyi bir anda değiştirdi.
“Akım yön değiştirir. Yani sürükleniyorsanız, aniden bir daire içinde sürükleniyorsunuz. Ve rüzgar sürekli değişiyor,” diye açıkladı Shaddock.
“Dalgalar birçok yöne hareket ediyor ve bu hipnotize edici, bir anda kendinizi bir girdabın içindeymiş gibi hissediyorsunuz.”
Yelkenini, seyir ekipmanı dahil tüm elektronik eşyalarını ve yemek pişirme yeteneğini kaybetti.
Günler yorgunluğa karşı bir savaşa dönüştü: teknede bir şeyler tamir etmek, balık tutmak, yağmur suyu toplamak. Ertesi gün çok bitkin, çok zayıf olabileceği korkusuyla bunalmıştı.
Shaddock meditasyon yaparak, okyanusta yüzerek ve bir günlük yazarak rahatlık buldu.
Bella’yı tok ve memnun tutmak ona ek bir amaç veriyordu. İkili, çiğ balık ve yağmur suyuyla geçiniyordu.
Shaddock, 12 Temmuz’da bir helikopter sesi duyana kadar muhtemelen denizde öleceğini düşündü.
Pilotu Andrés Zamorano, Shaddock’un aylardır gördüğü ve o zamandan beri arkadaş olduğu ilk kişiydi. Zamorano, balık sürülerini aramak için ton balığı teknesi María Delia’dan havalanmıştı.
En yakın karadan 1200 mil (1930 km) uzaktaydılar.
Zamorano, Shaddock’un Bella’yı hayatta tutmak için hissettiği ahlaki yükümlülüğün ikisinin de hayatta kalmasına yardımcı olduğuna inanıyor.
María Delia’da Shaddock ve Bella’ya ilgi ve ilk yardım yağmuru yağdı. Ekip üyeleri Bella’yı şımarttı ve patilerindeki kabarcıkları tedavi etti.
Teknenin kaptanı Oscar Meza, “Her gün istediği zaman köprüye gelirdi ve kahve içer, konuşurduk” dedi.
Kurtarmadan iki gün sonra tekne, ambarını doldurup ana limanı Manzanillo’ya dönmesine izin veren devasa bir ton balığı sürüsü buldu.
Shaddock, “En iyi an, tüm ton balığını yakaladıklarında yunuslarla birlikte olmaktı” dedi. “Seslerini duyuyor, hareketlerini görüyor ve sihirlerini hissediyorsunuz. Bu, özgürlüğün büyüsüdür ve neden hayatta olduğumuzun gerçeğidir.”
Salı günü aylardan sonra ilk kez karaya çıkmak, yalnız kalmaya oldukça alışmış biri için hem inanılmaz hoş hem de biraz rahatsız ediciydi.
Herkes Bella’yı sordu ve ardından Shaddock’un onu María Delia mürettebatından bir hayvansevere vermeye karar verdiği söylendiğinde sönük kaldı.
Shaddock daha sonra, “Avustralya büyükelçiliği bu kararı gerçekten benim adıma verdi,” dedi ve ülkesinin çok katı karantina yasalarına sahip olduğuna dikkat çekti.
Şimdilik Shaddock, ebeveynleri, kız kardeşi ve kızını görmek için yakında Avustralya’ya dönmeyi planlıyor. Hâlâ denizi seviyor, ancak karadan ne kadar süre sonra tekrar gözden kaybolacağından emin olmadığını söyledi.
Sesinde hâlâ bir belirsizlik havası vardı.
“Kızım buraya gelebilir, beni alıp eve getirebilir” dedi. “Belki. Gelmek istiyor.”
Kaynak : https://www.smh.com.au/world/north-america/raw-fish-and-rainwater-australian-sailor-rescued-at-sea-recounts-his-saga-20230721-p5dq41.html?ref=rss&utm_medium=rss&utm_source=rss_world