Battaniye bulma umuduyla gelen 60 yaşındaki Eşref Tuncer, yerine ince görünümlü çorap ve iki kazak alarak uzaklaştı.
Türkiye Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan ve hayatta kalan bir kişi, Türkiye’nin güneyindeki Kahramanmaraş’ta depremde yıkılan şehir merkezini ziyaret ederken konuşuyor.Kredi:erişim noktası
Depremlerden sonra evsiz kalan o ve ailesi, normalde bir ölümden sonra yas tutanları kabul eden aileler için kullanılan bir salonda yaşıyorlardı. Çevredeki manzaraları incelerken, hayatın yakında normale döneceğine dair söz verdiğinden şüpheli görünüyordu. “Bu iki veya üç yıl daha devam edecek” diye tahminde bulundu.
Ama çoğu yardım etmeye çalışıyordu. Şehir merkezinin hemen dışında, Adıyaman’a ekskavatör taşıyan 60 yaşındaki kamyon şoförü Halil Gülmüş, evini kaybeden Suriyeli bir aileyi şehir dışına bırakmayı teklif etti. Ancak havaalanına giden yolun kapalı olduğunu söyledi ve onları hayal kırıklığına uğrattığım için özür diledi. “Suya ihtiyacın var mı?” O sordu. Ama ihtiyaçları olan şey bir çadırdı.
Cezayirli bir kurtarma ekibinin bir üyesi, Adıyaman’daki deprem enkazından bir ceset çıkarmaya çalışan bir Türk ekibiyle tercümanlar aracılığıyla iletişim kuruyor.Kredi:Washington Post, Alice Martins
Şanlıurfa’dan bir grup gönüllü iki minibüsle çevreyi dolaşarak bal, çikolata, bisküvi, çilekli ve muzlu süt, meyve ve çocuk bezi dağıttı. 33 yaşındaki Bekir Uludağ, hepsi aynı aileden olan gönüllülerin Adıyaman’daki yıkımın videolarından etkilendiğini söyledi.
İnsanların perişan olduğunu gördük” dedi.
Yükleniyor
Bölge sakinleri umutsuzluğa kapılırken, yabancı kurtarıcılar işe koyuldu – aralarında bir grup Tunuslu, Tayvan’dan bir ekip ve Pakistan’dan 51 işçi vardı. Türkiye depremlerini 2005 yılında Keşmir’de on binlerce kişinin hayatını kaybettiği depreme benzeten Pakistan ekibinin lideri Muhammed Farhan Halid, “Durum çok kötü” dedi.
Bunu gördük dedi. “Daha fazla kurtarma ve yardım gerekiyor.”
Kız kardeşi Türk kurtarıcılar tarafından yıkılan bir binadan canlı olarak çıkarılan 33 yaşındaki Cihan Özay, Cezayirlilerin Pazartesi günü geç saatlerde geldiklerini ve “gerçekten iyi durumda olduklarını” söyledi.
Cezayirliler için “Harika teçhizatları var” dedi. “Bütün cesetleri çıkarıyorlar.”
Meslektaşlarının iki çocuğu kurtarmasından kısa bir süre sonra konuşan bir sözcü olan Albay Farouk Achour, Cezayir ekibinin 86 kişiden oluştuğunu (komuta personeli dahil 89) ve altı arama kurtarma köpeğini içerdiğini söyledi. Adıyaman’daki durum hala “kritik” dedi.
“Pek çok insan bizden kendilerine yardım etmemizi istemek için geliyor.”
Adıyaman’da kurtarma ekipleri enkaz altından kurtardıkları çocuğa ilk müdahaleyi yapıyor.Kredi:Washington Post, Alice Martins
İki erkek kardeş, anne ve babalarını bulmak için günlerdir yardım dilediklerini söylediler, ama boşuna. 27 yaşındaki doktor kardeşi Osman Çalış’ın depremden sonra aileleriyle bağını kaybettiğini söylemesinin ardından İstanbul’dan seyahat eden 23 yaşındaki öğrenci Abdurrahman Çalış, “Bizi görmezden geliyorlar” dedi.
Binada bir düzine insan yaşıyordu ve birinci katta Çalış ailesi yaşıyordu. Çarşamba sabahı, bir gün daha geçerken çaresiz kalan kardeşler, tüm yapı çökmek üzere gibi görünse bile, enkazı kendileri elemeye çalışan bir grup başka akrabaya katıldı.
Yükleniyor
Ancak günün ilerleyen saatlerinde şehrin daha fazla ilgi gördüğüne dair işaretler vardı. Kasabaya giden açık kasa kamyonlara monte edilmiş büyük jeneratörler ve hafriyat makineleri görülebiliyordu. Abdurrahman, Çalış ailesinin apartmanına bir vinç ve ardından bir beko geldi.
Washington post
Kaynak : https://www.smh.com.au/world/middle-east/will-we-see-better-days-foreign-rescuers-arrive-but-quake-survivors-still-struggle-for-aid-20230209-p5cjde.html?ref=rss&utm_medium=rss&utm_source=rss_world